Η κυριαρχία ελεύθερων συνειρμών

Η κυριαρχία των ελεύθερων συνειρμών δεν είναι απλό πράγμα.

Ειδικότερα όταν τις εκφράζεις,όταν εξωτερικεύεις ,όταν μοιράζεσαι τους συνειρμούς....
Αυτό είναι εξαιρετικά θαρραλέο.Πρέπει να έχεις κότσια ρε φίλε....εεε ναι πρέπει.
Μια άνεση στο να μπορείς να λες έστω και λάθος απόψεις,σκέψεις χωρίς να κολόνεις αν είσαι αποδεκτός η όχι.
Όλοι θέλουν να είναι αρεστοί,να χαίρουν αποδοχής λες και αυτό επιβεβαιώνει την προσωπικότητα σου.
Πρόσφατα διάβασα μια τριλογία απνευστί...κάποιοι  την θεωρούν αδιάφορη ,κάποιοι μάλλον διαφορετική,κάποιοι βουτούν στην καθαρά στις ψυχές των ηρώων.Για μένα τελικά κατέληξε προβλέψιμη.Ναι ...ναι προέβλεψα και το τέλος .Όχι ότι είμαι ο φωστήρας μα κάποια τέτοιου είδους βιβλία γράφονται για να δίνουν ελπίδα,να έχουν το αυτοί ζήσαν καλά...εμείς καλύτερα;
Και ποιοι ζουν καλύτερα;Οι πλούσιοι ,οι διάσημοι; Ποιοί; Κατ'εμέ αυτοί που λένε ότι νιώθουν έστω και αν είναι λάθος ,χωρίς καμιά λογική.Αυτοί είναι οι "ελεύθεροι και οι ωραίοι".
Πριν καιρό εισέσπραξα κάποιο σχόλιο το οποίο σήμερις την 6η Ιουλίου του σωτήριου έτους 2014 μου έφτιαξε το κέφι.
Ω ω ω ω ω ναι αγαπητό μου Ανώνυμος σωστά διετύπωσα ότι έγραψα.
Ευτυχώς για μένα σέβομαι όλα τα πλάσματα του πλανήτη Γη και του υπόλοιπου σύμπαντος ...βλέπε τα UFO.
Αλλάζοντας τον "όρο" για αυτούς που έχουν ολίγο όσο ένα κουκούτσι μυαλό θα καταλάβουν ότι κατηγοροποιούσα .Άλλωστε αυτό το διαδικτυακό σημείο δεν είναι για πολύ κοινό ....αλλά για το πολύ ψαγμένο και διαφορετικό.
Μην μπαίνετε λοιπόν στην διαδικασία να ασχοληθήτε,γιατί πολύ απλά δεν μπορείτε.
Αντε βρε και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού...... 

Το Harrods χτυπάει δύο φορές

Αθήνα ..πόλη πολιτισμική,πολύχρωμη,πολύγλωσση κτλ.
Ένα πράμα κάτι σαν το τουρλού απλωμένο σε κτίρια και δρόμους.
Κάτι σαν μια χούφτα με πολλούς και διάφορους ξηρούς καρπούς άλλους νόστιμους και άλλους χαλασμένους.
Η αποθέωση είναι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Εκεί συναντάς τα πάντα.Τάλαιπωρους εργαζόμενους,επαίτες για την δόση τους,το αλκοόλ,η το φαγητό τους.Μουσικάντζιδες επιδιώκωντας τα φιλόμουσα σου αισθήματα για να σου αποσπάσουν έστω και 10 λεπτά του ευρώ.Και σε πόσους να δώσεις.Αν μετακινήσε συνεχώς θέλεις ένα μισθό για να συνδράμεις.Και εδώ έρχεται το Harrods.
Ναι καλέ στην Ελλάδα.Δεν ξέρω βέβαια αν είναι η τελευταία λέξη της μοδός στο handbag αλλά ψες με χτύπησε δυό φορές.

Εντάξει κοπέλα μου φόρα το το ρημάδι αλλά υποστηριξέ το κιόλας.Δεν είμαι ο Γκιοτιέ για να πω τι ταιριάζει αλλά με σκισμένο τζην και άρβιλο δεν μπορείς να μοστράρεις το Harrods.
Αμ η άλλη...έβγαλε το "τσιου-αουτσ-αουα" στον δρόμο για βόλτα και ...και όπως είναι στην φύση των ζώων αφόδευσε το κακόμοιρο 1-2 φορές.
Χέζουμε και προχωράμε και ξανά...παρατηρώ εγώ απλά.
Από την μια το ζωντανό και από την άλλη το Harrods.
Που πας βρε ξεσκέπαστη....εεε;
Σακκούλες δεν έχεις σπίτι σου να μαζέψεις τα κακουλίνια του παιδιού σου.Οι  μανάδες που κουβαλάνε  την μισή προίκα των παιδιών και σακκουλάκια παρασακκουλάκια  για πάνες και τα υπόλοιπα είναι μαζοχίστριες δηλαδή;
Γιατί εγώ τις αφοδεύσεις του μωρού τις κρατάω για τον κάδο και εσύ όχι;
Όπου και να γυρίσεις στον δρόμο γεμάτο από κουραδόβομβες. Και αν είσαι λίγο αφηρημένος την πάτησες μεγάλε.
Λοιπόν συνιστώ στους ζωόφιλους όταν βγάζετε τα pet σας βόλτα πάρτε και κανα δυό σακκουλάκια μαζί σας.
Εκτός των άλλων η Αθήνα έχει γεμίσει σκατό.ΕΛΕΟΣ
Και εσύ κυρά μου... το Harrods και στα μούτρα σου....

Γενέθλια...στον χάρο

5 Γενάρη σήμερα!
Σας είπα καλή χρονιά;Δεν είπα η γαϊδούρα.Καλή ,Υγιή και Ευλογημένη  Χρονιά εύχομαι για όλους.
Το τελευταίο εξάμηνο έχω καταρρίψει όλα τα ρεκόρ αγένειας στους κώδικες ευγένειας του διαδικτύου... Το μυαλό μου  ταξιδεύει αλλού.Και είναι αλλού.
Σήμερα πήγα σε κάτι γενέθλια ..μα δεν ήταν χαρούμενα.
Τρία χρόνια περάσαν και δεν τολμούσα να πάω να αφήσω ένα λουλούδι.Να αντικρίσω την τελευταία του κατοικία. Δεν είναι ότι φοβόμουν,δεν είναι ότι  δεν ήθελα...
Είναι ότι δεν το πίστευα,δεν μπορούσα να το χωνέψω και να έρθω στην θέση της μάνας που έχασε το παιδί της.
Από το πρωί τριγυρνούσε η μορφή της μάνας στο μυαλό μου.Πήρα τηλέφωνο να της πω πόσο την σκέφτομαι...και μου είπε :Θέλω να έρθεις.
Μάζεψα κουράγιο,είπα δεν θα κλάψω.... και αν κλάψω δεν με πειράζει.
Ο χώρος ήσυχος  και τα καντήλια αναμμένα.
Έψαχνα να βρω τον "τόπο" και τον βρήκα.
Τραγική σύμπτωση....4-5 άνθρωποι νέοι εκεί στην σειρά,άλλη μέρα άλλη χρονιά,αλλά όλοι νέοι.
Είδα μάτια να με διαπερνούν ...και της μάνας βουρκωμένα.Δεν άντεξα παρά μόνο  μερικά δευτερόλεπτα.
Ευτυχώς οι προμήθειες μου σε χαρτομάντηλα αρκετές.Έτσι είχα κάτι να κάνω...άνοιγα την τσάντα την έκλεινα και πάλι από την αρχή.
Η θλίψη,  τα πως και τα γιατί ήταν ότι σκεφτόμουν.
Μια μεγάλη αγκαλιά με την μάνα μας ισορρόπησε και μου είπε: Ήταν άγγελος γι αυτό και ο Θεός τον ήθελε κοντά του.Μα μου λείπει.
Λείπει σε πολλούς το γέλιο του ,το πείραγμα του και η καλοσύνη του.Μα πιο πολύ στην οικογένεια του.
Τελικά δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στην ζωή από το να βλέπεις στον τάφο το παιδί σου.

Γι αυτό λέω υγεία.....

Αφιερωμένο στον Κυριάκο που μας άφησε πριν 3 χρόνια και ήταν μόλις 17....

Λευκά Χριστούγεννα

Να που φτάσαμε και στα φετινά Χριστούγεννα!
Οι ευχές και τα δώρα πάνε και έρχονται.Άσε που ξεθάβουμε όλοι μας την ανθρωπιά,την φιλανθρωπία μας,την αλληλεγγύη και όλα τα συναφή που μας κάνουν αγγελούδια.
Καλά τα είπα μέχρι εδώ;Πάμε παρακάτω.
Για να μην γκρινιάζω ένεκα αυτών των "άγιων ημερών " θα αποτυπώσω εδώ στο διαδικτυακό μου ημερολόγιο τις ευχές μου!

Αρχικά ένα τραγούδι που σε ελεύθερη η μη μετάφραση λέει :Ονειρεύομαι λευκά Χριστούγεννα.
Δείτε το

Και έτσι ξεκινάω και εγώ τις ευχές μου.
Ονειρεύομαι "λευκά", αγνά Χριστούγεννα,με αγάπη 24 ώρες και 365 μέρες τον χρόνο.Μικρές λύπες και μεγάλες χαρές.Και αν στολίζατε τα σπίτια σας στο κλίμα των ημερών στολίστε την ψυχή σας και όχι το σώμα.
Καλές και ευλογημένες γιορτές!!!!

Οι πιο "αργές ώρες"

Να'μαι ξανά ...εδώ στα κλεφτά να γράφω τις σκέψεις μου!
Οι πιο "αργές ώρες" είναι μια φράση που δεν βγήκε από το δικό μου στόμα ,αλλά από το στόμα αγαπημένο μου προσώπου...
Ώρες που περνούσαν με πόνο ,δυσφορία ,αναμονή,υπομονή.
Ώρες που προσπαθούσαμε δυό άνθρωποι ακόμη να τις κάνουμε λιγότερο οδυνηρές,λιγότερο δυσάρεστες.
Εκεί στο προσκέφαλο του χαϊδεύοντας τον και προσπαθώντας να δώσω κουράγιο,μου ψιθύρισε.
-Αυτές είναι οι πιο "αργές ώρες" της ζωής μου.
-Έλα θα περάσει,είπα
-Αυτό το τικ τακ του ρολογιού μέσα στην νύχτα είναι σαν να είναι οι χτύποι του πόνου.
-Ωραία ,είπα στα χαζά,έχεις συγχρονιστεί.
Με ένα πονεμένο χαμόγελο και κουρασμένη ματιά μου είπε.
-Σωστά ,αλλά δεν περνούν οι ρημάδες οι ώρες.
Του έσφιξα το χέρι και ήρθε ένα ισχυρό παυσίπονο να δώσει λίγες στιγμές ξεκούρασης.
Κάθησα δίπλα του,απέναντι το ρολόι ,τικ-τακ,τικ-τακ και χωρίς να το καταλάβω κυλούσαν τα δάκρυα αβίαστα.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα το κατάλαβα ότι κλαίω.
Έκλαψα για τον πόνο που δεν μπόρεσα να απαλύνω,έκλαψα για την δική μου αδυναμία,έκλαψα για την δική του δύναμη.....

CHE ...θα πεθάνεις ξανά

Che θα πεθάνεις ξανά.....με φλώρους και εμπόρους...σε μπαράκια ορθίων και γραφεία γελοίων.....

Το τραγούδι με την φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου μας περιγράφει την γελοιότητα.

Σας το αφιερώνω ...είναι ποταπές οι μέρες που ζούμε!!!!!!!

Κατέβηκε χθες βράδυ από τον τοίχο

μου πέταξε στα μούτρα τον μπερέμου μίλησε  σκληρά, μου είπε: "Ρεέχω πεθάνει, είμαι καλάάλλη αφίσα βρείτε κι άλλο μύθο"
Δεν είχε κλείσει μάτι τελευταίατου είπαν πως τον είδαν στην σχολήστο μποξεράκι κάποιου φοιτητήσ' ένα φλιτζάνι, σ' ένα tatooσε BMW με τραβεστί παρέα
Che θα πεθάνεις ξανά σ' ένα πάρτι με φλώρουςChe θα πεθάνεις ξανά σ' ένα δρόμο μ' εμπόρουςΣτην καρδιά μιας χαμένης γενιάς θα πεθάνεις ξανάChe θα πεθάνεις ξανάChe θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίωνChe θα πεθάνεις ξανά σε γραφεία γελοίωνΣτα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανάChe θα πεθάνεις ξανά
Κατέβηκα χθες βράδυ απ' την ζωή μουτους πέταξα στα μούτρα ένα γειαήμουν ο Che με όπλα αγκαλιάέχουν πεθάνει, είμαι καλάVenceremos ματώνει η φωνή μου
Che θα πεθάνεις ξανά σ' ένα πάρτι με φλώρους...Che θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων...

Η ωχρότητα της φθίνουσας δόξας

Χθες το πρωί καθώς το έπαιζα "Μαίρη Παναγιωταρά" στο σπίτι σκεφτόμουν και φιλοσοφούσα ξεσκονίζοντας.
Πόσο μου αρέσουν οι "γωνιές-γωνιές".
Σε αυτό το σπιτικό καταφέραμε όλοι μας να έχουμε την γωνιά μας.
Το ησυχαστήριο μας...παράλληλα ακούγοντας ο ένας τον άλλο.
Μου πέρασε από το μυαλό η "τάξη των πραγμάτων",το πόσο μου αρέσει να τακτοποιώ πράγματα μέσα σε κουτιά και να τα ταξινομώ.Δεν τα έχω καταφέρει όμως....Πάντα κάτι μου ξεφεύγει.........

Τα στρογγυλά κουτιά δεν με βολεύουν ..αφήνουν "κενά" και είναι ακατάλληλα κατά την άποψη μου για εξοικονόμηση χώρου.Τετράγωνα ,παραλληλόγραμμα είναι τα κουτιά που προτιμώ.Μπαίνουν όλα σε τάξη.
Την "τάξη "αυτήν δεν την δημιούργησε η φύση αλλά ο άνθρωπος.
Βρήκε την ευθεία γραμμή,τα σχήματα,στρίμωξε τον εαυτό του σε τετράγωνα κουτιά για να ζήσει. Πολυκατοικίες και ουρανοξύστες,όλοι μαζί στιβαγμένοι αγνοώντας πολλές φορές τα σχήματα της φύσης.
Ακόμη και στον θάνατο δίνουμε σχήμα παραλληλόγραμμο.

Το σώμα μας δεν έχει ευθείες και τρίγωνα,τα φρούτα τα λαχανικά επίσης.Τα ζώα και τα λουλούδια έχουν δικό τους σχήματα ,ελευθερία και "άπλα"...........
Αγνοούμε πολλές φορές τον "κύκλο" της ζωής ,τον φαύλο κύκλο,την Γη,την Σελήνη,τις λίμνες ,τις δαντελένιες παραλίες.
Τα ταιριάζουμε όλα τα σχηματοποιούμε,τους βάζουμε στάνταρ.
Πριν καιρό παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ που περιέγραφε στην βιομηχανοποίηση των τροφίμων.Υπάρχει πλαφόν στο μέγεθος και τον όγκο.Όλα μετρημένα,κανονισμένα να εξυπηρετούν τον άνθρωπο.Και εδώ έρχεται η "ωχρότητα της φθίνουσας δόξας"!!!
 Η δόξα του ανθρώπου ξεθωριάζει μπρος το μεγαλείο της φύσης ,φθίνει,μοιάζει μικρή και ανήμπορη.
Η τάξη ,τα λεφτά,τα μεγαλιώδη κτίρια χάνουν εμπρός της.
Ένα σεισμός,ένα τσουνάμι,μια πυρκαγιά είναι τόσο δυνατά που αυτοσχεδιάζουν στα σχήματα.
Χλωμός και ξεπεσμένος ο Άνθρωπος τα βλέπει πλέον όλα αλλιώς...Και αναθεωρεί....
Άλλωστε η αγκαλιά,το βλέμμα, το χάδι δεν έχει σχήμα,έχει χρώμα,άρωμα και αισθήσεις ασχημάτιστες!