Σελίδες

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

CHE ...θα πεθάνεις ξανά

Che θα πεθάνεις ξανά.....με φλώρους και εμπόρους...σε μπαράκια ορθίων και γραφεία γελοίων.....
Το τραγούδι με την φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου μας περιγράφει την γελοιότητα.
Σας το αφιερώνω ...είναι ποταπές οι μέρες που ζούμε!!!!!!!



Κατέβηκε χθες βράδυ από τον τοίχο
μου πέταξε στα μούτρα τον μπερέμου μίλησε  σκληρά, μου είπε: "Ρεέχω πεθάνει, είμαι καλάάλλη αφίσα βρείτε κι άλλο μύθο"
Δεν είχε κλείσει μάτι τελευταίατου είπαν πως τον είδαν στην σχολήστο μποξεράκι κάποιου φοιτητήσ' ένα φλιτζάνι, σ' ένα tatooσε BMW με τραβεστί παρέα
Che θα πεθάνεις ξανά σ' ένα πάρτι με φλώρουςChe θα πεθάνεις ξανά σ' ένα δρόμο μ' εμπόρουςΣτην καρδιά μιας χαμένης γενιάς θα πεθάνεις ξανάChe θα πεθάνεις ξανάChe θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίωνChe θα πεθάνεις ξανά σε γραφεία γελοίωνΣτα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανάChe θα πεθάνεις ξανά
Κατέβηκα χθες βράδυ απ' την ζωή μουτους πέταξα στα μούτρα ένα γειαήμουν ο Che με όπλα αγκαλιάέχουν πεθάνει, είμαι καλάVenceremos ματώνει η φωνή μου
Che θα πεθάνεις ξανά σ' ένα πάρτι με φλώρους...Che θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων...

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Η ωχρότητα της φθίνουσας δόξας

Χθες το πρωί καθώς το έπαιζα "Μαίρη Παναγιωταρά" στο σπίτι σκεφτόμουν και φιλοσοφούσα ξεσκονίζοντας.
Πόσο μου αρέσουν οι "γωνιές-γωνιές".
Σε αυτό το σπιτικό καταφέραμε όλοι μας να έχουμε την γωνιά μας.
Το ησυχαστήριο μας...παράλληλα ακούγοντας ο ένας τον άλλο.
Μου πέρασε από το μυαλό η "τάξη των πραγμάτων",το πόσο μου αρέσει να τακτοποιώ πράγματα μέσα σε κουτιά και να τα ταξινομώ.Δεν τα έχω καταφέρει όμως....Πάντα κάτι μου ξεφεύγει.........


Τα στρογγυλά κουτιά δεν με βολεύουν ..αφήνουν "κενά" και είναι ακατάλληλα κατά την άποψη μου για εξοικονόμηση χώρου.Τετράγωνα ,παραλληλόγραμμα είναι τα κουτιά που προτιμώ.Μπαίνουν όλα σε τάξη.
Την "τάξη "αυτήν δεν την δημιούργησε η φύση αλλά ο άνθρωπος.
Βρήκε την ευθεία γραμμή,τα σχήματα,στρίμωξε τον εαυτό του σε τετράγωνα κουτιά για να ζήσει. Πολυκατοικίες και ουρανοξύστες,όλοι μαζί στιβαγμένοι αγνοώντας πολλές φορές τα σχήματα της φύσης.
Ακόμη και στον θάνατο δίνουμε σχήμα παραλληλόγραμμο.


Το σώμα μας δεν έχει ευθείες και τρίγωνα,τα φρούτα τα λαχανικά επίσης.Τα ζώα και τα λουλούδια έχουν δικό τους σχήματα ,ελευθερία και "άπλα"...........
Αγνοούμε πολλές φορές τον "κύκλο" της ζωής ,τον φαύλο κύκλο,την Γη,την Σελήνη,τις λίμνες ,τις δαντελένιες παραλίες.
Τα ταιριάζουμε όλα τα σχηματοποιούμε,τους βάζουμε στάνταρ.
Πριν καιρό παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ που περιέγραφε στην βιομηχανοποίηση των τροφίμων.Υπάρχει πλαφόν στο μέγεθος και τον όγκο.Όλα μετρημένα,κανονισμένα να εξυπηρετούν τον άνθρωπο.Και εδώ έρχεται η "ωχρότητα της φθίνουσας δόξας"!!!
 Η δόξα του ανθρώπου ξεθωριάζει μπρος το μεγαλείο της φύσης ,φθίνει,μοιάζει μικρή και ανήμπορη.
Η τάξη ,τα λεφτά,τα μεγαλιώδη κτίρια χάνουν εμπρός της.
Ένα σεισμός,ένα τσουνάμι,μια πυρκαγιά είναι τόσο δυνατά που αυτοσχεδιάζουν στα σχήματα.
Χλωμός και ξεπεσμένος ο Άνθρωπος τα βλέπει πλέον όλα αλλιώς...Και αναθεωρεί....
Άλλωστε η αγκαλιά,το βλέμμα, το χάδι δεν έχει σχήμα,έχει χρώμα,άρωμα και αισθήσεις ασχημάτιστες!